Speciaal voor het SMA medisch sportonderzoek bij Guido Vroemen (foto) had ik de hele dag vrij genomen. Ik moest ervoor naar Amerongen. En terwijl ik van het door de zon goud glinsterende laatste herfstloof van de kastanjebomen genoot, het was als een klein feestje (oeps..), bekroop mij het angstige gevoel dat het sportonderzoek wel eens een hele nare aandoening aan het licht zou kunnen brengen. Je weet het immers maar nooit. Vaak roep ik dit soort gevoelens expres op. Vooral toen ik klein was. Als wij bijvoorbeeld op vakantie gingen (papa, mama en 6 kinderen in één auto naar Italië), dan prentte ik mezelf van tevoren in dat we op zeker een ongeluk zouden krijgen. Het bezorgde mij altijd een opgelucht gevoel, want eerst aan een ongeluk dénken en dan vervolgens echt een ongeluk krijgen, dat zou té toevallig zijn, zo was mijn redenering.Overigens, het werkt wel, want het onderzoek heeft geen nare dingen opgeleverd. Door hier te klikken lees je alles over de onderzoeksresultaten.
