Wéér Sauerland (>265km>>3055km)

Veel goeds had Erwin Krol niet voorspeld. Zelfs was het de vraag of we met al die sneeuw niet beter konden gaan langlaufen. Maar uiteindelijk hebben we het alle dagen droog gehouden en meestentijds met een wintersportzonnetje, beetje schraal maar in de luwte heerlijk koesterend. Onze uitvalsbasis was Olsberg, een dorpje 20 km ten noorden van Winterberg. Zoals alles in Duitsland, ademde het Parkhotel waar we zaten een authentieke Duitse sfeer (zeg maar gerust oubollig). Het eten was er prima, maar zwaar (veel zuurkool op het menu). Vrijdag gewandeld in de sneeuw. Zaterdag de eerte tocht via de oostelijke lus van de Hoch Sauerland Höhestrasse, een prachtige route in de vorm van een acht, met Winterberg op het snijpunt (95 km). Zondag de langste rit via de westelijke lus (117 km). Vandaag nog een keer de 8-km klim gedaan (4 à 5%) van Siedlinghousen naar Alt Astenberg (53 km). Bij elkaar hebben Vronie en ik toch maar mooi 265 km gefietst en heel wat af geklommen. Met de overheerlijke etentjes in "Das total verrückte Kartoffelhaus" en in toprestaurant "Schinkenwirt" was het een meer dan geslaagd superweekend.

Paasmietje (>107km>>2786km)

Als volleerde Paashaas zocht ik op de vroege zondagmorgen mijn weg door de tuin om op ingenieuze wijze her en der de hardgekookte, zelfversierde paaseieren te verstoppen. Toen de kleinkinderen waren gearriveerd begon het volop te sneeuwen. Geen weer om eieren te zoeken. Dat gold niet voor de eksters, want die bleken wel trek te hebben in een eitje bij het ontbijt. Dus met de jassen aan stoven de kinderen kris-kras door de tuin om in no-time de resterende eieren te rapen. Onze kleinkinderen hebben kennelijk een sterk ontwikkeld ei-zoek-vermogen.
Tweede Paasdag was ik opnieuw vroeg uit de veren. De vorige avond had ik al spullen klaargelegd en brood gesmeerd, opdat ik vroeg bij mede-strijder Leo in Driebergen kon zijn om de DTC Bultentocht te rijden. Nadat ik op de radio had gehoord dat bij Utrecht auto's van de weg waren gegleden vanwege de sneeuw, zag ik een tocht met grote aantallen elkaar over besneeuwde bulten verdringende renners niet meer zitten. Dus in alle vroegte Leo afgebeld. Hij begreep het. Natuurlijk gebeurde het onvermijdelijke: de sneeuw smolt weg onder de zon, het werd droog en ik wist dat ik de verkeerde beslissing had genomen. Dus dan maar de fiets gepakt voor een ritje door de duinen naar Zandvoort v.v., onderwijl snakkend naar geselende sneeuw- en hagelbuien. Helaas viel er te weinig neerslag om de titel Paasmietje 2008 te kunnen ontlopen. En ja, het is waar: we hebben nieuwe kozijnen!

Geen lente dit jaar (>76km>>2679km)

Ze zeggen dat het lente is. Dat begon het KNMI al te beweren op 1 maart (start van de meteorologische lente). Op 20 maart het zogenaamde begin van de echte lente. Maar het wordt een Witte Paas, de koudste sinds 40 jaar. Wel staan bij ons vóór de Rhibus en de Brem al bijna twee weken in bloei. Ook dat is geen lente-signaal. De échte lente begint officieel pas als bij ons in de achtertuin de Magnolia gaat bloeien (vorig jaar op 13 maart) tegen de hel-blauwe achtergrond van een verder met opbollende wolken gevulde lucht boven de einder, terwijl de kat zich koestert op de door de zon verwarmde stenen vijverrand, turend naar de klompen kikkerdril, zijn aankomend speelgoed. Maar moe en bezwaard door de vele hagel, regen en harde wind hangt de Magnolia-bloesem er troosteloos bij. De bloei zet niet door. Gebroken bloesemblaadjes dwarrelen in de vijver. Geen lente dit jaar.
Evenmin leuk was het bericht van Bart, gisteren tijdens een verder zeer gezellig etentje in de Paraplu, namelijk dat hij definitief afziet van het fietsen van La Marmotte en op zeker ook niet deelneemt aan de Amstel Goldrace. Zij bil wil niet. Jammer, jammer.
Vandaag dan. De zuid-hollandse primavera gereden, de Joop Zoetemelk Classic (zie foto), de toerversie van de Ronde van het Groene Hart. De bedoeling was 150 km. Toen echter op de T-splitsing de hele groep linksaf sloeg voor de 75 km en ik naar rechts keek (de 150 km-route) en een hele lange, rechte en bovenal lege weg ontwaarde, zakte de moed me in de schoenen en vluchtte ik (mietje) met de meute mee, linksaf. Het was niettemin een heerlijke en voor mijn doen snelle rit (76 km).

Sauerland (>156km>>2603km)

Weekendje Sauerland: wandelen, fietsen, lekker eten, genieten van het mooie voorjaarsweer. Dat was het idee toen we gingen boeken voor het Mercure-hotel in Lüdenscheid, in de zuid-west hoek van het Sauerland. Heerlijk gegeten: + 2,8 kg!! Niet gewandeld en geen mooi weer. Gisteren de hele dag regen. Zaterdag was het droog, maar een beetje kil. Wel een lekkere tocht gereden van 95 km door Naturpark Homert met veel felle klimmetjes, net iets langer en net iets steiler dan in de Ardennen. De mooiste en langste klim hebben we zondag nog een keer overgedaan in de stromende regen. De klim begint in Rönkhousen (bij Plettenberg), eindigt bij het skigebied Wildewiese, is 8,5 km lang, met een stijgingspercentage van zo'n 6 procent en duurt iets minder dan een half uur. Dit is zo dicht bij huis (3.15 uur vanaf Den Haag) een mooie oefenhelling voor Alpe d'HuZes, bedacht ik mij toen ik onder zwaar gehijg de top naderde. Maar als deze helling overeenkomt met, wat ik denk, een kwart Alpe d'Huez, dan moet ik deze klim 28 keer volbrengen. En ik was na één klim al zo moe! "Opgeven is geen optie", dat is ons motto. Tsja, ik weet het zo net nog niet ...

2e deelnemersbijeenkomst Alpe d'HuZes (>46km>>2447km)

Leuke dag vandaag, helemaal in het teken van de 2e deelnemersbijeenkomst Alpe d'HuZes. Half zeven het bed uit om nog een beetje op tijd aan te komen. De Gazelle-kantine in Dieren zat bomvol. Om te beginnen hield Koen van Veenendaal, voorzitter van de stichting, een warm en gloedvol betoog. Dat kan die jongen echt heel goed! Voor wie dat wilde was er vervolgens de gelegenheid zijn of haar 'verhaal' te vertellen. De getuigenissen waren anekdotisch, humoristisch, warm, ontroerend, inspirerend, helemaal top. Daarna kwam de voorbereiding en organisatie voor de grote dag van 5 juni uitgebreid aan bod: medische zaken, veiligheid, onderkomen, catering, kleding passen. Mensen beginnen al een beetje koortsig te worden. Hoogtepunt was de reactie van Peter Kapitein toen hem, namens allen, een prachtig schilderij werd aangboden. Het was al middag toen de bijeenkomst ten einde liep en we ons, met vriendje Leo, opmaakten voor het afsluitende fietstochtje op en rond de Posbank. Met een flink aantal felle klimmetjes kwamen de benen lekker los (46 km).

Alpe d'HuZes, The Movie

Paramount Pictures proudly presents:
Alpe d'HuZes, The Movie
The Year 2007
The Seventh of June
One Mountain
Seventy seven Warriors
Together One Army
One Battle
One Enemy: Cancer
For Honour, Life and Victory
A True Love Story
Director/Producer: André Postma
Premiere: March 7, 2008
Buy this DVD now!
(Of klik gewoon even hier,
óók voor het boek 2007)

Maandrapportage februari (feb. 714km>>2401km)

Afgaande op de cijfers was februari een prima maand. Met een totaal van 714 km heb ik 114 km méér gereden dan gepland. In vier maanden (november t/m februari) heb ik nu in totaal 2401 wegkilometers afgelegd. Dit betekent dat ik in een tijdsbestek van iets minder dan 3 maanden nog minstens 2100 km heb te gaan. Moet kunnen!
De geplande 12 uur spinnen heb ik niet gehaald. Ik ben op 10,5 uur blijven steken. Daar staat tegenover dat ik (onverwacht) veel meer aan krachttraining in de zaal heb gedaan (overigens houd ik geen tijdregistratie krachttraining bij). Spin- en weguren opgeteld, heb ik over februari in totaal 138 uur getraind, d.w.z. gemiddeld 9,5 uur per week. Klik hier voor een samenvattend overzicht.
De cijfers overziende is er zo op het oog niets aan de hand. Echter heb ik niet het gevoel dat ik door alle training sterker ben geworden. Integendeel, de benen lopen bij minimale inspanning gruwelijk vol en de hartslag krijg ik elke training maar moeizaam omhoog. Mijn leken-diagnose: overbelasting door teveel achter elkaar te trainen. Daarom is mijn idee om te proberen de trainingen méér over de week te spreiden. Met Bart afgesproken om hiervoor eens om de tafel te gaan en een evenwichtig schema uit te kienen. Dat wordt lastig omdat er voor maart maar liefst 850 km op stapel staan, waarvan ik er nog 0 heb gereden. Maar misschien - ik heb dit weekend immers niet gereden - zijn mijn slappe benen geheel en al vanzelf verdwenen en voel ik mij (dankzij de supercompensatie) aan het eind van deze week sterker dan ooit tevoren (keep on dreaming).
M'n gewicht tenslotte. Dat was vanochtend, na een weekend schransen, opgelopen tot 82,5 kg en moet nu omlaag naar 76 kg. Deze nieuwe maand begin ik met lijnen.

Nog even over gisteren.
Mijn jongste zoon heeft ooit op de basisschool (hij was 5) in een toneeluitvoering van een onderwater-sprookje furore gemaakt. Niet door te schitteren in een van de hoofdrollen, maar door de hele voorstelling lang, omhuld door in stroken geknipt groen crêpe-papier, geduldig en in opperste concentratie zachtjes heen en weer te blijven wiegen om zo een onvergetelijke rol neer te zetten als ... zeewier. Daarom veronderstelde ik dat de aangekondigde "theatervoorstelling aan huis" (zie bericht van gisteren) wel zou duiden op een uitvoering door een of meer kinderen of kleinkinderen (zang met blokfluit of misschien wel een goochelshow). Tot mijn verbijstering evenwel, verscheen daar tussen de schuifdeuren ene Joop Keesmaat (voor Louis d'Or genomineerde acteur RO-theater) die me daar maar liefst drie kei-lange gedichten uit de Metamorphosen (nooit van gehoord!) van Ovidius kwam voordragen, uit het hoofd nog wel! En het wonder geschiedde: zijnde een overtuigde cultuurbarbaar heb ik van begin tot eind gefascineerd zitten genieten en ben ik zelfs van plan het boek te kopen. Hoe snobistisch! Waar gaat dat heen?

Weekendje uitrusten (>0,0 km>>2401km)

"Ga jij nog onder de douche?" - roep ik vanuit de badkamer. Vlug draai ik de kraan open, terwijl ik een klein stemmetje in mijn achterhoofd opgewekt "Aha! Ben ik mooi de eerste ..." - hoor zeggen. "Neehee, ik ga nog even in de tuin werken" - wordt er terug geroepen. Een onverwachte tegenvaller. Want daarmee onvalt mij het onvervreemdbare voorrecht van de eerste doucher: het niet hoeven droogtrekken van de wanden en glazen douchedeur. Gelaten voer ik het werkje uit. Het zou toch een uitrust-weekend worden? Niets daarvan. Het begon al met de wekelijkse boodschappen in wel drie verschillende supermarkten, de hele middag in de tuin (aangenaam zonnig, friskoud en Narcissenknakkend winderig weer), bolacasia's snoeien, in de achtertuin bladruimen, netten van de vijvers halen, bladresten eruit, naar Herwerden voor een nieuwe snelheidsmeter-sensor, fiets schoonmaken, surprise-verjaardag Nan, in de stad eten, naar de bioscoop (No country for Old Men = goed, maar erg bloederig), snel weer terug om in de herhaling Nikki te zien winnen. Uitgebreid ontbijt volgende ochtend in een koesterend ochtendzonnetje achter het glas (broodjes in de oven, sinaasappels uitpersen, eitje koken; toch allemaal weer werk), 6 overhemden strijken, 's middags naar Someren (voorbij Eindhoven) voor de jubileum-dubbelverjaardag van Dirk en Tineke (benieuwd naar de aangekondigde "... met theatervoorstelling aan huis"). En ondertussen even de weblog bijwerken. Nu weet ik het zeker. Op maar één plek en op maar één manier kom ik echt tot rust en dat is ... in de polder, met wind tegen ploegend op de fiets.
Oh ja, de maandrapportage februari volgt vanavond (of anders morgen).