Mallorca Nieuwsbrief

André belde zojuist vanuit Mallorca. "Het is hier 16 graden met een heerlijk voorjaarszonnetje" - meldt hij droogjes. De voorbereidingen voor het nieuwe seizoen zijn achter de rug: nieuwe fietsen blinken aan de muur, schone lakens op de bedden, tafels gedekt, de stranden schoongemaakt, wegen geasfalteerd en geveegd, de winkels bevoorraad. Mallorca heeft zich opgemaakt om dit seizoen weer een nieuwe stroom JdR-fietstoeristen hartelijk te verwelkomen en een onvergetelijke vakantie te bezorgen. En ja, er is dus gelukkig weer een spiksplinternieuwe JdR-Nieuwsbrief verschenen, waarin opnieuw veel informatie over o.a. Alpe d'HuZes, 5 vragen aan ... Vronie én een enthousiast bericht van Tanja over de Sponsor-ride op 17 mei in Sportcentrum Jack Slagman. Klik hier en lees er alles over.

Twee tegen één is gemeen!

Er woedt een strijd in mij. Dat komt wel vaker voor. Meestal is het een schizofreen gevecht tussen hoofd en hart, tussen verstand en gevoel, tussen rede en emotie, tussen Jekyll en Hyde. Blijk ik behept met een meervoudige persoonlijkheidsstructuur, want daar is ineens een derde partij op het strijdtoneel verschenen: het lijf. De eerste schermutselingen ontstonden 2 weken geleden toen ik op hartelijke wijze een welgemeend schouderklopje in ontvangst mocht nemen omdat ik me maar liefst 6 dagen achtereen (van 9 t/m 14 feb.) helemaal suf had getraind. Die complimenten kreeg ik van mijn gevoel, dat mij elke dag voorhoudt dat ik zoveel mogelijk moet trainen, veel meer dan vorig jaar, omdat er op 5 juni immers zo'n zware inspanning wacht. Trainen bezorgt mij een goed gevoel; niet-trainen voelt als verloren tijd. Mijn verstand weet echter wel beter en legt geduldig aan mijn gevoel uit dat je met training vermoeidheid opbouwt die je door te rusten moet zien kwijt te raken, zodat je fit aan de volgende training kunt beginnen en daar dan maximaal rendement uit haalt. Mijn gevoel laat me, tot ergernis van mijn verstand, niet gauw in de steek. Dus wint doorgaans mijn gevoel het van mijn verstand en dus train ik stoïcijns door. Komt daar mijn lijf verdorie nu ineens een stokje voor steken: de laatste week krijg ik mijn hartslag niet meer op een behoorlijk niveau, heb ik constant zere benen, slaap ik slecht en ben ik moe. Kortom, lijf en verstand zijn vol en gebroederlijk in gevecht met het arrogante, niet voor rede vatbare gevoel en lijken de eerste slag te gaan winnen: dit weekend blijft de fiets pertinent in de schuur en ga ik dus persé absoluut NIET fietsen!

Zaans groen (>126km>>2401km)

Als je d'r woont, dan weet je niet beter. Maar als je er nooit geweest bent, dan is het toch wel vermeldenswaard (vandaar), al die groene Zaanse huizen en molens te zien in de populaire kleur Zaans Groen. Het gebied rond de Zaanse Schans is echt de moeite waard, maar de euforie wordt getemperd door de levensmiddelenindustrie, overvloedig gevestigd aan de oevers van de Zaan en wier geurencombinatie's van chocola, vinyl en kerozine (van laag vliegverkeer) al spoedig de neusgaten beginnen uit te komen. Kortom, wij hebben vandaag een andere route dan gebruikelijk gevolgd. De avond ervoor was een latertje geworden (nee, niet vanwege Deep Troath). Daarom gingen we veel later dan gepland (én enigzins brak) op weg naar Amsterdam. Ons was door het KNMI een mooie lentedag beloofd, maar zoals vaker de laatste tijd, is het de hele dag kil gebleven. Via Zandvoort, Kennermerduinen, Velzen, Spaarnewouden, pont over het Noordzeekanaal, toerden we door de Zaanstreek en vervolgens op weg naar een zonnig Amsterdams terras voor een culinaire ontmoeting met dochter Ilse. Omdat het te koud was hebben we maar gewoon frites gehaald. Afstand: 126 km.

Mist

In het maartnummer van het gemeentelijk personeelsblad (oplage 8000) verschijn ik met een artikeltje over Alpe d'HuZes. Dus hoort daar een foto bij. Het idee was om de foto te nemen vanaf het dak van ons kantoorgebouw om aldus de top van de Alpe d'Huez te symboliseren. De proeffoto's, die ik met een collega had gemaakt, zagen er leuk uit. Gisteren, op het moment suprème, op de enige dag dat de professionele fotograaf er tijd voor had, was de Haagse Sky-line in mist en wolken gehuld. Een proeffoto van Down Town Den Haag wilde ik vervolgens gebruiken als poster voor de Sponsor Ride op 17 mei in Sportcentrum Jack Slagman. Floor van de sportschool (die gaat hierover) bracht voorzichtig onder de aandacht dat het poster-concept veel te veel tekst bevat (heeft ze gelijk in). Ben bang dat alle moeite voor niks is geweest. Nou ja, er gaan wel meer dingen de mist in. Overigens, de foto voor het personeelsblad is, dank zij fotografe Inge Mills, mooi geworden en zal ik over enkele weken laten zien.

'Opa, oma, ik heb mijn diploma' (>137km>>2275km)

Zaterdag, half zeven, tringgg, de wekker. We moesten vroeg uit de veren om kleindochter Bo te zien afzwemmen voor haar eerste, echte, officiële zwemdiploma A. Om half negen was het hele gebeuren, tot en met de ceremony protocollaire, al weer achter de rug. Maar leuk was het wel, al die kleine kleumende kleuters op een kluitje.
Na de koffie met taart snel door naar jarige Alpe d'HuZes mede-strijder Leo in Driebergen, wiens ega Marion (voor de derde keer alweer) een feestelijke fietstocht voor echte bikkels had georganiseerd. Het werd een lekker ritje van 66 km in zonnig koud weer (5 C) over de Utrechtse Heuvelrug. Op de Amerongse Berg ontbrandde zich een strijd op leven en dood. Als laatste kwam ik boven. Voor het gemak heb ik er geen conclusies aan verbonden, maar het geeft te denken. Gezellig was ook het feestje na afloop met hete soep, guiche en bier. En omdat we 's-avonds ook nog een leuk etentje hadden bij Sjef en Christa in Voorhout, lagen we pas op zondag weer in ons bed. Kortom, een drukke zaterdag.
Vandaag, zondag, op de fiets bij mijn twee zonen langs geweest en bij elkaar in een heerlijk zonnetje toch nog 71 km weggetrapt.

Goed!

Spinning-instructrice Gea is na een erg verdrietige periode weer met lesgeven begonnen. Voor velen zal dit een cryptisch berichtje blijven, maar ik vind het zó goed van haar dat ik het op deze plek toch even kwijt wil.
Overigens was er over het spinnen tot dusver weinig te melden. Ik heb simpelweg conform de planning m'n uurtjes gedraaid. Deze week was ik echter, door de vele kilometers in het weekend, te vermoeid en slaagde ik er zelfs niet in om de hartslag op D1-niveau te houden. Ik zal beter moeten luisteren naar het devies van Joop Zoetemelk: "het geheim van goed trainen is vooral goed uitrusten!"

Een super weekend (>339km>>2139km)

Met een vrije dag was voor mij het weekend al begonnen op vrijdag. Het was een mooie dag voor een mooie rit. Via de L4a (landelijke fietsroute) ging de tocht in westelijke richting naar Woerden en vandaar zuidwaarts via de L7a langs IJsselstein, Leerdam, 2 x de veerpont over de Waal (bij Brakel) en over de Maas (bij Aalst). Vervolgens gezellig koffie drinken in Den Bosch bij mijn zus Marthe (over wie ik eerder al heb verteld) en daarna het laatste stuk door het bochtige Brabantse land via Liempde en Son naar Helmond. Na 186 km fietsen in de heerlijke zon (wel met een constante bries tegen en flink last van de rug) kwam ik net voor etenstijd aan bij vriend Mathieu, door wie ik vorstelijk (dank aan Marijke!) werd onthaald.
Gisteren met Vronie een tweede rit gemaakt, na me zaterdag helemaal krom te hebben gewerkt (samen met Edo en Roel Jan) om de rioolgeul weer te dichten. Het werd een schitterende zondagse lenterit. Op onze weg via Woerden naar Elst (bij Arnhem) werden wij vergezeld door duizenden onoplettende en breed over de weg uitwaaierende fietsers en wandelaars, terwijl de rest van Nederland zich op de overvolle terrasjes had gestort. Vlak vóór Utrecht ging ik voor de 4e keer dit seizoen onderuit (los grind op de weg). Het leed was echter gauw geleden toen mij voorbij Bunnik de aanblik werd gegund van een Ferrari Testarossa, waarin ik net boven het stuur het kleine koppie ontwaarde van die deksele Wibi Soerjadi. Met een héél blij gezichtje (wie immer) was hij net bezig om door de vergulde poort van zijn imposante landgoed de weg op te draaien voor een verpozend zondagmiddagritje met vriendin. Via Amerongen reden we door naar Juul in Elst. Afstand: 153 km.

Wereldnieuws

Gisteravond een gezellig zakenlijk etentje met Henk Ruijl, adj. hoofdredacteur van de AD/HC, maar bovenal DUNO-man. Uitgebreid kwam hierbij de actie Alpe d'HuZes op tafel. Ik vond het een inspirerend gesprek. Veel aandacht ook voor het doel van de actie (zoveel mogelijk geld ophalen voor KWF kankerbestrijding) en voor de achterliggende gedachte (kies je doelen in het leven en gá er voor).
En zie, vóór ik twee keer met mijn ogen kon knipperen, was er al wereldnieuws van gemaakt. Leuk!

Terwijl ik wacht op de loodgieter..

Het is maandagmorgen tien over half negen en hij zou er om half negen zijn... Daarom maar even snel twee opmerkingen over de uitzending gisteren van Peter R. de Vries:
1) Wat is die Joran van der Sloot een vreselijk akelig ventje, een echte rat!
2) Cruciaal is de rol die ene Doury moet hebben gespeeld bij het wegwerken van het lichaam van Natalee. Ik denk echter dat de voorbank-bekentenis van Joran opnieuw van verzinsels aan elkaar hangt en dat die zognaamde Doury ook een verzonnen figuur is. Daarom ben ik bang dat de werkelijke toedracht tot in lengte van jaren een groot mysterie zal blijven.
Maar waar blijft nou die loodgieter?

Februari goed begonnen (>113km>>1800km)

Vandaag een pittige rit met André van JdR Mallorca en met Rob (maat van André). De bedoeling was een rustig tochtje. Het werd behoorlijk afzien. Het zal wel mannen eigen zijn, om ten opzichte van je fietsmaten met een nonchalante blik, dat vooral, toch steeds een ietsie pietsie harder te willen rijden. Tegen de wind in werd het beulswerk. De route kan ik niet navertellen. Het was eerst met z'n drieën een rondje van ruim 60 km via Delfgauw, Berkel en Roderijs, Bergschehoek, Pijnacker, Ypenburg en daarna, met alleen André, nog een ommetje van 50 km via Delft, naar Maasland en weer terug.
Vanmiddag verder met het riool, vanavond om 21.30 uur klaarzitten voor nog zoiets: de onthulling van het mysterie rond Joran van der Sloot door Peter R. de Vries. Ik ben tóch benieuwd...

Maandrapportage januari (jan:739km>>1687km)

Over deze trainingsmaand januari ben ik tevreden. Met 739 km heb ik 89 km méér gereden dan gepland. Mijn totaal (vanaf 1 november) is opgelopen tot 1687 km (gepland: 1550; vorig seizoen:1440 km). Het aantal spinninguren januari is ook meer dan gepland, nl. 14:18 uur (gepland 12 uur). Het totaal aantal trainingsuren (weg + spinning) bedraagt bijna 44 uur, dat is bijna 7 uur meer dan gepland. Deze gegevens zijn, preciezer, opgenomen in het trainingsschema dat je bereikt door hier te klikken.
De krachttraining is door mijn schouderblessure (a.g.v. valpartij) er helemaal bij ingeschoten. Ik probeer dat deze maand februari nog op te pakken. Of dit gaat lukken, daar heb ik zo mijn bedenkingen bij. Méér dan ik mij van vorig jaar herinnerde, vond ik m.n. de spinning-training vermoeiend. Misschien komt dit ook omdat ik enkele dagen ziek ben geweest.
De komende maand februari is qua trainingsdoel (600 km en 13 uur spinning) en soort van training (vooral rustige duurtraining) bijna identiek aan januari.