Weerpech

Zojuist naar het journaal met weerbericht gekeken. Morgen is immers de Steven Rooks Classic. En eens een keer zo'n tocht met droog weer rijden zou niet gek zijn. Gatver... toch weer buien morgen. En behoorlijk fris ook nog. Wat een pech. Vandaag met Koninginnedag was het, met veel buien en af en toe een straaltje zon, ook niet veel soeps. Vanochtend (en dat was weer wel leuk) bij onze voorzitter Coen van Veenendaal in Everdingen langs geweest om banners en shirtjes op te halen voor de sponsor-ride op 17 mei in Sportcentrum Jack Slagman. De fonkelnieuwe banners zijn werkelijk prachtig. Als ik Coen moet geloven -en dat doe ik- dan wordt het 5 juni een fantastische dag, met o.a. veel bekende oud-profrenners. Ook belooft de ploegenpresentatie op 25 mei een waar mediaspektakel te worden. Ik heb er zin in, maar het komt allemaal wel akelig dichtbij.

Geschoren benen

Als ik fiets, dan loopt mijn neus. Dat zie je niet alleen bij mij, maar bij iedereen in het peleton. In het begin van mijn zogenaamde carriëre volgde ik met open mond de onnavolgbare verrichtingen van de geoefende snuiter: met de wijsvinger tegen de zijkant van de neus, werd het snot met één heftige snuitbeweging door het andere neusgat geperst en onder de arm door feilloos op straat gekwakt. Als ik dát toch eens zou kunnen, dacht ik dan. Maar telkens als ik die door mij zo bewonderde snuittechniek wilde uitproberen, droop het snot in slierten langs mijn kin en op de mouw. Inmiddels draai ik mijn hand er niet meer voor om en houd ik, met mijn super-snuittechniek, schijnbaar achteloos de neusgaten vrij.
Genoeg om het volle respect van de groep af te dwingen is het echter niet. Daarvoor is nodig dat je je ook conformeert aan de strenge mores van het peleton toerrijders. Een tasje met reparatiespullen onder het zadel kan gewoon écht niet meer. Een fietspompje op de fiets? Is absoluut not done en hoort samen met de andere spullen in de achterzak van je wielershirt. En dan het allerergste: fietsdopjes op de ventielen. Haal ze er gelijk maar af, want je rijdt ermee voor joker. En nu sinds deze week de warmte terug is in het land en dus het blote benenseizoen is begonnen, zie je dat in het peleton massaal het scheermes weer ter hand is genomen om ook wat de benen betreft de vergelijking met de echte profs te kunnen doorstaan. Al die uiterlijkheden, inclusief de geschoren benen, zijn er alleen voor de show. En nou komt het rare: ik doe er volop en ongegeneerd aan mee!

'De Kop is Top' (>218km>>3959km)

Als er een lekker briesje uit het zuiden waait, dan komt op deze aarde goed en wel maar één bestemming in aanmerking en dat is, jawel, ... Den Helder. Tenminste, als je in Voorburg woont, van fietsen houdt en als je veel kilometers wilt maken zonder je al te veel te hoeven inspannen. En omdat we vandaag met de verjaardag van Barbara en de inmiddels sterk verwaarloosde tuin al genoeg om handen zouden hebben, togen wij gisteren al op pad naar voor ons onbekend gebied, want hoger dan Bloemendaal waren we nog nooit gekomen. Katwijk, Noordwijk, Zandvoort, Egmond aan Zee, Bergen aan Zee, het duinbos bij Schoorl. Bij mooi weer -en dat was het- is deze kustroute (LF 1b) door de kop van Noord-Holland een lust. Er is veel te zien (véél meer bollenvelden dan rond Lisse), met als hoogtepunten de Hondsbossche Zeewering bij Petten, het lieflijke Callantsoog en de Vuurtoren bij Den Helder. Na 145 km geeft het een lekker gevoel om met nog hoge snelheid deze Noordkaap te ronden. Het enige dat onze tocht ontsierde waren de vele VVV-borden met daarop de slogan 'De Kop is Top'. Kunnen ze daar nou echt niks beters voor bedenken? Hoewel, het blijft een kwestie van smaak. Want waarom vind ik 'Twenthe jezelf!' of 'I Amsterdam' helemaal niks, terwijl de slogan 'Er gaat niets boven Groningen' mij weer wél aanspreekt. Als rijmslogan blijft de door kleindochter Bo bedachte kreet 'Vronie Macaroni' natuurlijk het leukst. Met nog twee na-het-werk-ritjes eerder in de week (+ hellingproeven) toch een aardig weektotaal van 218 km behaald.

Amstel Gold Race (>420km>>3741km)

Zoiets leek mij als kind het einde: een optocht door je eigen straat. Vandaag was het zover. Het profpeleton van de Amstel Gold Race scheerde vanmiddag rakelings langs ons vakantiehuisje in Landsrade (bij Gulpen), waar we met Antsje en Johannes een weekje logeerden. Met al die zenuwachtig toeterende motoren en materiaalwagens blijft zoiets een belevenis. En alsof dat nog niet genoeg was volgde er nóg een cadeau vandaag: Na lang aarzelen is de lente (niet gezwegen, toch gekregen) nu dan toch uiteindelijk definitief van stal. Helga van leur is door het dolle heen. Met ongepast zelfvertrouwen kondigt ze nu al aan dat de temperatuur volgend weekend boven de 20 graden zal reiken. Moet niet gekker worden. Zaterdag bij de 250 km-toerversie van de AGR moesten we het nog doen met een magere 10 - 12 graden en flink wat regen in de laatste 50 km. 's-Ochtends waren we met zo'n 30 à 40 gelijkgestemde Alp d'HuZessers om 7.10 uur van start gegaan. Maar omdat Klaas Veenbaas snel vertrok, zeg maar gerust als door een katapult weggeschoten (alleen Leo kon volgen), viel de groep snel uit elkaar. Wijs geworden door de Ronde van Vlaanderen haalde ik met zuinig rijden (wieltjesplakker!) de finish in een voor mijn doen snelle tijd van (netto) 9.07 uur (gemiddeld > 27 km/h). Het was, samen met het zondagse lenteweer, een mooie afsluiting van een lekkere Limburgse week met 170 km trainen, veel wandelen en een dagje relaxen in Maastricht.

... en nog vele jaren! (>0km>>3321km)

Een echt verjaardagsweekendje was het. Gisteren Furkan (alweer 6 jaar, wat word jij al gróóót) en mijn jongste broer die in hotel Karel V (Springstraat, Utrecht; mooie ambiance) zijn 50-ste verjaardag vierde (wat word jij al gróóót). En dan vandaag, natuurlijk, Vronie (laat ik toch maar iets gezelligs doen) die haar verjaardag vierde met op de achtergrond de R'dam Marathon en het feestje van Tom Boonen. Kortom, aantal trainingskilometers: nihil, nakko, nada.
Morgen op naar Zuid-Limburg (gelukkig toch een ander huisje kunnen vinden) met zaterdag 19 april de Amstel Gold Race. De eerste dagen worden niet gemakkelijk vanwege enkele ingelaste straftrainingen, gericht op herstel van de dit weekend opgelopen gewichts-averij.

Olympische gedachte

Ter voorbereiding van de Amstel Gold Race en om een beetje rustig te relaxen hebben we voor komende week een huisje gehuurd op een vakantiepark bij Euverem in Zuid Limburg. Ik moet zeggen ... hádden we gehuurd, want uitgerekend dát park is ondertussen door Chinezen bezet. Alsof de bezetting van Tibet nog niet genoeg was! Jammer dat de Olympische fakkel niet door Voorbug wordt geleid, anders zou ik bij wijze van protest natuurlijk onmiddelijk die vlam hebben uitgeblazen. Ik geef toe, er is een zeker verschil tussen Chinezen en Chinezen, tussen machthebbers en asielzoekers, tussen heersers en onderdrukten, tussen staat en volk. De aardigheid om die fakkel proberen te doven is er trouwens toch al af, nu blijkt dat ze gewoon zelf het gaskraantje dicht draaien als het ze even te heet onder de voeten wordt. Wat me wel opvalt is dat je in een discussieprogramma op tv pas serieus wordt genomen als je je bezorgdheid over Tibet laat blijken door de klemtoon te leggen op de 'e'. Maar 'Kuifje in Tibét' vind ik toch echt niet klinken. Ik hou het bij 'Kuifje in Tíbet', ook al omdat het een avontuur betreft uit een helaas vervlogen tijd, nog zonder Chineze bezetting. Dat brengt mij terug bij Euverem. De asielzoekers zijn grotendeels weer weg (bleek een 1 aprilgrap), het park blijft echter verkocht. De eigenaar begreep dat zijn royale aanbod voor een huisje in Ommen niet helemaal paste bij onze plannen voor de Amstel Gold Race. Nu maar proberen gauw een ander plekkie te vinden. Wat een luxe-probleem!

Ronde van Vlaanderen: afzien én genieten!(>266km>>3321km)

Heerlijk naar de Ronde van Vlaanderen gekeken vandaag, lekker luierend vanaf de bank. Terwijl ik wou dat ik er wéér bij was, net zoals de dag ervoor. Achteraf gezien vielen de regenbuien, de kou en de gladheid reuze mee. Immers, als nare ervaringen niet de overhand hebben, dan vergeet je ze snel en onthou je alleen de leuke kanten. En leuk wás het zaterdag. Na een korte nacht in de Opel Combi van Johannes in de finishplaats Ninove, werden we om zes uur in de ochtend per pendelbus vervoerd naar het startpodium op de Grote Markt in Brugge. Daar stond mede-strijder Leo al trappelend te wachten om met z'n drieën de Ronde te rijden. Het was nog donker toen voor ons het startsein klonk. Vanaf het begin werd er gekoerst, dus hard gereden, steeds aansluiting zoekend bij snelle groepjes. Na ongeveer 150 km werd ik, voort stuiterend op zo'n lange lastige, spekgladde kasseienstrook (Paddestraat), door een inzinking overvallen: pijn in de rug, verkleumd, doorweekt en opgebrand. Leo (nu al geweldig in vorm) verdween uit het zicht. Ik zou hem pas bij de finish weer terug zien. Een tijdje later kwam ik, hersteld, weer in gezelschap van Johannes, die door het gejakker aanvankelijk wat achterop was geraakt. Als twee locomotieven hebben we vervolgens samen, in een matig tempo, maar in ijzeren volharding, de ene na de andere berg onder onze wielen vermorzeld. Het begon alweer te schemeren toen we supervoldaan bij de meet arriveerden en we ons ongegeneerd konden volproppen met vette Vlaamse frieten en hamburgers. Ja, je moet wél wat doen om de energie te compenseren die je op zo'n 266 km lange helletocht verbruikt; een hoeveelheid energie van, om precies te zijn, 7812 kcal!!

Breeduit de Ronde van Vlaanderen

"Hoi eric we krijgen veel wind en sneeuw mooi he gr mij" - zo luidde het opwekkende SMS-je van Johannes, met wie ik zaterdag de Ronde van Vlaanderen ga rijden. Hij heeft er zin in. Ik moet nog zin maken. Het wordt 259 km afzien, blaren op de handen van de kasseien, 17 hellingen met illustere namen als de Oude Kwaremont, Berendries, Wolvenberg en ongehoord stijl zoals de Muur van Geraardsberge (19,8%), de Paterberg (20,3%) en de Koppenberg (22%). We hanteren hetzelfde draaiboek als vorig jaar. Dat betekent in Ninove (finishplaats bij Brussel) scheef, koud, kromliggend, ongeventileerd, met hazeslaapjes de nacht zien door te komen in de bestelauto van Johannes, om zaterdagochtend fris en monter de pendelbus te nemen, die ons met fiets en al naar de startplaats in Brugge brengt, alwaar voor ons om half acht het startsein wordt gegeven voor een waarschijnlijk heftig door de elementen geteisterde tien uur durende klassieke monstertocht. Beroerde omstandigheden horen nu eenmaal bij deze voorjaarsklassieker. Maar vind ik dit ook leuk?

Deze week is Breeduit verschenen, het personeelsblad van de gemeente Den Haag (oplage 8000), met daarin een artikel over mij in actie voor Alpe d'HuZes. Het zal wel een reeks lezers opleveren die zich invoegen (ritsen vanaf hier) op de weblog-weg naar 5 juni 2008. Dus, vrienden collega's, hartelijk welkom! En denk eens aan het doel waar het allemaal om gaat: zoveel mogelijk geld ophalen voor KWF Kankerbestrijding. Alpe d'HuZes kan niet zonder jou! Laat je hart spreken en doe mee! Alsjeblieft!

Maandrapportage maart (mrt. 654 km>>3055km)

Het voor maart geplande ambitieuze kilometeraantal van 850 heb ik bij lange na niet gerealiseerd. Dit komt omdat ik begin maart gas heb teruggenomen om overbelasting (overtraindheid) te voorkomen. Vanwege het in eerdere maanden opgebouwde plus-saldo (t.o.v. de planning) heb ik het van november t/m maart geplande totaal van 3000 km keurig gehaald. De komende twee maanden staan, zie trainingsschema, nog 1500 km op het programma. Met de grote toertochten (Ronde van Vlaanderen, Amstel Gold Race, Steven Rooks Classic) en Mallorca nog voor de boeg, moet dit kilometeraantal gemakkelijk te halen zijn, zou je zeggen ...
Het spinnen gaat prima; niet alleen omdat ik de afgelopen maand bijna 14 uur heb kunnen spinnen (planning: 12 uur), maar vooral ook omdat ik de intensiteit aanzienlijk heb opgeschroefd (intervallen in MLSS-zone). Het totaal aantal trainingsuren nov. t/m mrt.(weg + spinnen) is opgelopen tot 180,5 uur. Dat is 9,5 uur méér dan gepland en 13,5 uur méér dan ik vorig seizoen heb gerealiseerd. Gerekend vanaf 1 november heb ik (in 21 weken) aan wegfietsen en spinning gemiddeld 8,5 uur per week getraind (dat is exclusief het fiets-woon-werk-verkeer en excl. de uren krachttraining; bij elkaar gemiddeld 5 uur p/w). Kortom, je hoort mij niet mopperen.
Echt ruim boven verwachting verloopt de krachttraining in de zaal. De afgelopen maand heb ik tien keer intensief getraind op versterking been-, rug- en buikspieren. Ik vind het onverwacht leuk om te doen en wil er de komende maand op dezelfde voet mee doorgaan. Daarna zal ik deze vorm van krachttraining radicaal moeten afbouwen om mij volledig op de fietstaining te richten.
Tenslotte sta ik één seconde stil bij de voorgenomen gewichtsvermindering die alsmaar niet wil vlotten. Ik blijf rond de 80 kg circelen en weet niks anders te bedenken dan om mijn voornemen op dit onderdeel (streefgewicht 76 kg) hiebij voor de zoveelste keer plechtig her te bevestigen!
Klik hier voor een schematisch overzicht maart-resultaten.