Heerlijk naar de Ronde van Vlaanderen gekeken vandaag, lekker luierend vanaf de bank. Terwijl ik wou dat ik er wéér bij was, net zoals de dag ervoor. Achteraf gezien vielen de regenbuien, de kou en de gladheid reuze mee. Immers, als nare ervaringen niet de overhand hebben, dan vergeet je ze snel en onthou je alleen de leuke kanten. En leuk wás het zaterdag. Na een korte nacht in de Opel Combi van Johannes in de finishplaats Ninove, werden we om zes uur in de ochtend per pendelbus vervoerd naar het startpodium op de Grote Markt in Brugge. Daar stond mede-strijder Leo al trappelend te wachten om met z'n drieën de Ronde te rijden. Het was nog donker toen voor ons het startsein klonk. Vanaf het begin werd er gekoerst, dus hard gereden, steeds aansluiting zoekend bij snelle groepjes. Na ongeveer 150 km werd ik, voort stuiterend op zo'n lange lastige, spekgladde kasseienstrook (Paddestraat), door een inzinking overvallen: pijn in de rug, verkleumd, doorweekt en opgebrand. Leo (nu al geweldig in vorm) verdween uit het zicht. Ik zou hem pas bij de finish weer terug zien. Een tijdje later kwam ik, hersteld, weer in gezelschap van Johannes, die door het gejakker aanvankelijk wat achterop was geraakt. Als twee locomotieven hebben we vervolgens samen, in een matig tempo, maar in ijzeren volharding, de ene na de andere berg onder onze wielen vermorzeld. Het begon alweer te schemeren toen we supervoldaan bij de meet arriveerden en we ons ongegeneerd konden volproppen met vette Vlaamse frieten en hamburgers. Ja, je moet wél wat doen om de energie te compenseren die je op zo'n 266 km lange helletocht verbruikt; een hoeveelheid energie van, om precies te zijn, 7812 kcal!!
Heerlijk naar de Ronde van Vlaanderen gekeken vandaag, lekker luierend vanaf de bank. Terwijl ik wou dat ik er wéér bij was, net zoals de dag ervoor. Achteraf gezien vielen de regenbuien, de kou en de gladheid reuze mee. Immers, als nare ervaringen niet de overhand hebben, dan vergeet je ze snel en onthou je alleen de leuke kanten. En leuk wás het zaterdag. Na een korte nacht in de Opel Combi van Johannes in de finishplaats Ninove, werden we om zes uur in de ochtend per pendelbus vervoerd naar het startpodium op de Grote Markt in Brugge. Daar stond mede-strijder Leo al trappelend te wachten om met z'n drieën de Ronde te rijden. Het was nog donker toen voor ons het startsein klonk. Vanaf het begin werd er gekoerst, dus hard gereden, steeds aansluiting zoekend bij snelle groepjes. Na ongeveer 150 km werd ik, voort stuiterend op zo'n lange lastige, spekgladde kasseienstrook (Paddestraat), door een inzinking overvallen: pijn in de rug, verkleumd, doorweekt en opgebrand. Leo (nu al geweldig in vorm) verdween uit het zicht. Ik zou hem pas bij de finish weer terug zien. Een tijdje later kwam ik, hersteld, weer in gezelschap van Johannes, die door het gejakker aanvankelijk wat achterop was geraakt. Als twee locomotieven hebben we vervolgens samen, in een matig tempo, maar in ijzeren volharding, de ene na de andere berg onder onze wielen vermorzeld. Het begon alweer te schemeren toen we supervoldaan bij de meet arriveerden en we ons ongegeneerd konden volproppen met vette Vlaamse frieten en hamburgers. Ja, je moet wél wat doen om de energie te compenseren die je op zo'n 266 km lange helletocht verbruikt; een hoeveelheid energie van, om precies te zijn, 7812 kcal!! 
