Hoe zou het gaan met Mona?

En zou onze tolk Mostafa al zijn afgestudeerd?
Ik moet er aan denken omdat collega Arie en ik precies een jaar geleden terug keerden van een werkbezoek aan Iran. Het was een reis om nooit te vergeten. Vandaar dit stukje. Het is erg jammer dat door het taalprobleem de contacten zijn verwaterd. En hoewel we onze gastheren hadden bezworen dat we absoluut 100% zeker naar onze vrienden in Iran zouden terugkeren, denk ik naar nu wat genuanceerder over.
Overigens, het aantal fietsen dat ik in Iran heb geteld is nul. Klik hier als je het leuk vindt het geïllustreerde verslag van onze Iran-missie door te bladeren.

Straatfeest Jacob Zwamstraat

Als dank voor alle hulp afgelopen maand bij al het ongemak ter oplossing van ons kelderzwamprobleem (vervanging vloerbalken alle kamers!) hebben we de buurtjes gisteren op een gezellig etentje getracteerd bij Little Vie, een leuk en betaalbaar Vietnamees restaurant (Rabbijn Maarsenplein). Bij die gelegenheid kwam het idee op tafel om in het voorjaar een straatfeest te organiseren, mede ten bate van de actie Alpe d'HuZes. Grote vraag: Gaat dit idee werkelijkheid worden, of horen we er niets meer van. We zullen zien ...

Van Herwerden Wielersport genomineerd!

"Van Herwerden Wielersport is genomineerd voor de Verkiezing TWEEWIELERWINKEL VAN HET JAAR. Wij danken iedereen die ervoor heeft gezorgd dat wij gevraagd zijn ons in te schrijven. Dit is halsoverkop gebeurd. We zijn dan ook zeer trots om nog geen week later de nominatie in ontvangst te hebben mogen nemen."
Het maakt duidelijk dat ik niet zomaar met de eerste de beste sponsor in zee ga. Ongetwijfeld volgen nog: Exercise, beste sportschool en JdR Cycling, beste fietsvakantie organisator van het jaar!

Tintelingen

Onder deze titel kreeg Vronie van haar werk een hotelbon. Dus wij dit weekend naar de Malle Jan bij Vierhouten op de Veluwe. De Malle Jan, het moet worden gezegd, is niet meer wat het geweest is. Het hotel is oud en der dagen zat. Deze zomer is er nog een wervelstorm overheen geraasd. De ober was er nog vol van. We hebben veel gelopen en een aardig eindje gefietst (60 km). De uitzichten waren voor mij soms fenomenaal, voor Vronie af en toe minder...

Het toeval een handje helpen

Speciaal voor het SMA medisch sportonderzoek bij Guido Vroemen (foto) had ik de hele dag vrij genomen. Ik moest ervoor naar Amerongen. En terwijl ik van het door de zon goud glinsterende laatste herfstloof van de kastanjebomen genoot, het was als een klein feestje (oeps..), bekroop mij het angstige gevoel dat het sportonderzoek wel eens een hele nare aandoening aan het licht zou kunnen brengen. Je weet het immers maar nooit. Vaak roep ik dit soort gevoelens expres op. Vooral toen ik klein was. Als wij bijvoorbeeld op vakantie gingen (papa, mama en 6 kinderen in één auto naar Italië), dan prentte ik mezelf van tevoren in dat we op zeker een ongeluk zouden krijgen. Het bezorgde mij altijd een opgelucht gevoel, want eerst aan een ongeluk dénken en dan vervolgens echt een ongeluk krijgen, dat zou té toevallig zijn, zo was mijn redenering.
Overigens, het werkt wel, want het onderzoek heeft geen nare dingen opgeleverd. Door hier te klikken lees je alles over de onderzoeksresultaten.

Helemaal goed

Terwijl de website nog helemaal niet af is, krijg ik over de pagina "Over mij" nu al commentaar: "Waarom zou ik geen 'okéé' of 'helemaal lekker' mogen zeggen??" Nou, dat mag gerust, vind ik helemaal goed. En dat je het genieten van ijsje beschouwt als een 'klein feestje' en een goed gesprek opvat als een 'klein cadootje', en een verandering die op jouw 'pad' komt, aangrijpt als een 'kanteling' in je leven, is ook absoluut prima. Als dat helemaal jouw ding is, dan gewoon hiermee doorgaan weet je. Helemaal top. Echt wel! Toedeledoki!

Baas boven baas

Johannes, met wie ik o.a. de Ronde van Vlaanderen rij, belde zojuist met de vraag wanneer, in verband met zijn verlofplanning, we de Marmotte precies gaan rijden. Omdat ik vervolgens stoer onder zijn aandacht bracht dat ik afgelopen zondag al ruim 100 km had gefietst, kon hij onderkoeld vertellen dat hij voor de gezelligheid van Lemmer naar zijn dochter Henny in Harlingen was gefietst, maar dan wel om het IJsselmeer heen: totale afstand 255 km.

De kop is er af

Gisteren voor het eerst dit winterseizoen een lekker lange rit gemaakt. Eerst met Bart en Hans via Vlaardingen, Maeslantkering, Hoek van Holland, door de duinen terug naar Den Haag, daarna alleen nog even verder naar Katwijk en via Wassenaar, Voorschoten, langs de Vliet weer terug naar huis. Lekker fris koud zonnig weer. Bij elkaar 4 uur en 109 km gefietst.

'Ken de 9 signalen'

Door onvoldoende kennis melden mensen met kanker zich te laat bij de dokter. Nederlanders herkennen maar vier van de negen signalen die tot kanker kunnen leiden. Met de gisteren begonnen campagne 'Ken de 9 signalen' wil KWF mensen stimuleren tot tijdige actie. Klik hier voor meer info.

Nieuwsbrief JdR Cycling

Andre Collavino en Wim Bédorf, de grote animators achter JdR Cycling, dé organisatie voor gezellige en sportieve fietsvakanties op Mallorca en bij Tournesol Zuid-Frankrijk, en toevallig ook nog een van mijn hoofdsponsors, hebben een mooie site met elke maand een leuke nieuwsbrief. In de laatste editie van deze nieuwsbrief ruim aandacht voor mijn Alpe d'HuZes onderneming, met adviezen van sportarts Guido Vroemen, beantwoording vragenrubriek én kans op het winnen van een wielershirt. Klik hier voor een snelle blik op de JdR Nieuwsbrief.

Kampioen sponsorwerving?

Leo uit Driebergen, studievriend, heeft besloten óók mee te doen aan Alpe d'HuZes. Op het vliegveld, met Marion op weg naar Tibet, sprak ik telefonisch met Leo af dat ik zou proberen hem als deelnemer op te geven bij de organisatie. Nu drie weken later, één dag terug uit Tibet, meldt Leo doodleuk al 2500 euro te hebben ingezameld. Hoe kan dat nou?

Opgeven Is Geen Optie (Eérste weblogbericht!!)

Gisteren, zondag, de eerste "officiële training" met Bart. Bart heeft namelijk een eerste trainingsschema gemaakt voor de komende vier weken (duurtraining). Helaas. Het liep allemaal anders. Eerst het vertrek wegens de regen uitgesteld tot half twaalf. Daarna ging het direct mis omdat ik mijn schoenen niet goed kon vastklikken. Steeds schoot ik uit mijn clips en buitelde ik bijna voorover. Zo was niet te fietsen en nog gevaarlijk ook. Op weg naar Noordwijk en nog geen half uur onderweg moest ik Bart laten gaan en keerde ik om naar huis. Met een lekke band, die ik in de regen moest repareren, was de sof compleet. "Opgeven is geen optie", zeggen ze dan...