Even zeuren ...

Het is momenteel kwakkelen met de gezondheid. Aan de valpartij op de Veluwe heb ik een slijmbeursaandoening overgehouden die nog steeds behoorlijk wat last geeft. Verder heb ik sinds 3e Kerstdag veel last van maagpijn. Het is óf een verrekt spiertje (téveel gegeten?) óf iets anders, hetgeen me bevreemdt omdat ik (sinds een slokdarmontsteking in 1998)werkelijk nooit enige last van mijn maag heb gehad. Ik zie het nog een paar dagen aan voordat ik ermee naar de dokter ga.
Neemt niet weg dat ik 28 december met een gure wind nog een aardig eindje heb weggetrapt: 108 km. De rit ging via Delft, Schipluiden, Maassluis, Maeslantkering (5x hellingproef), Hoek van Holland, Kijkduin, Katwijk, Wassenaar, Voorschoten, langs de Vliet, weer terug naar Voorburg.
Ik wens alle lezers een liefdevol, gezond en sportief 2008!

Tweede Kerstdag

Errug gezellie. Maar mijn gewicht is tijdens de feestdagen (met de jaarwisseling nog voor de boeg) toegenomen met 2,4 kg. Bij elkaar weeg ik nu: 81,6 kg. Binnen een termijn van 3 maanden moet het gewicht omlaag naar < 78 kg en op 5 juni < 76 kg.

Kerst-tsunami

Zoals elk jaar, werd op 1e Kerstdag het huis van mijn moeder weer door alle kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen overspoeld. Altijd is het een chaos van jewelste. Maar wel gezellig. Mijn oudste zus Marthe, net op tijd hersteld van de operatie, was er ook bij. Onder de kerstboom lag het vol met cadootjes. Bij het uitpakken bleek iedereen blij verrast. Zelf kreeg ik een Hema leesbril wat ik erg leuk vond, temeer omdat mij oude leesbril toevallig net een paar dagen geleden was gesneuveld.
In de janboel lukte het warempel ook nog om een powerpoint presentatie te vertonen over Alpe d´HuZes. Wie deze presentatie ook of nog een keer wil zien hoeft slechts hier te klikken.

Dat noem ik nou geluk hebben...

Vandaag, de dag voor Kerst, stond er een gure wind, dus te koud om te gaan fietsen. Bovendien moest ik nog stofzuigen, de WC schoonmaken en de laatste kerstinkopen doen: een lampje voor de garderobekast, bier voor Piet en een cadootje voor mezelf. Dat cadootje (max. 15 euro) komt bij mijn moeder onder de kerstboom te liggen dat ik morgen dan blij verrast uitpak. Alle zes de kinderen doen dit zo. Want mijn moeder is te oud om nog zelf cadootjes te kopen.
Ondanks het drukke programma toch de fiets gepakt en via Delft en Schipluiden naar Maassluis gereden. In die omgeving raakte ik hopeloos verdwaald. Tussen troosteloze flatkolossen in onbegaanbare nieuwbouwdoolhoven zocht ik moedeloos mijn weg. Normaal gesproken krijg ik in dit soort situaties altijd een lekke band. Nu ook weer. Wat een pech. Met verkleumde wit/bruine poepvingers (ik was door een drol gereden) kreeg ik het niet voor elkaar om de meegenomen nieuwe buitenband te monteren. Dankzij enig gevloek lukte het uiteindelijk toch. Even verderop ontwaarde ik een garagebedrijf. Daar mocht ik mijn vieze, koude handen wassen onder de warme kraan. Wat een weldaad. Dat noem ik nou geluk hebben. (Of had ik nou pech vanwege die lekke poepband?)
Via Hoek van Holland ging de rit terug naar huis (68 km).

Bart baalt

We waren al ingeschreven voor de Maratona dles Dolomites en nu heeft Bart ons ook voor de Marmotte ingeschreven. Da's mooi dus. Maar niet zo mooi is dat Bart zóveel last van z'n bil heeft dat hij na overleg met zijn sportarts heeft besloten om de komende weken helemaal niet te fietsen. Hopenlijk zorgt die rust voor een wonderbaarlijk herstel. Bart baalt dus vreselijk. Het is niet anders. Helaas.

Het was mooi

Vrijdag was de crematie van Vronie's vader. Met toespraken van Ilse, Vronie en broer Jurwin. Vol warmte en overgave. Het was mooi! Zaterdag, na een week vol drama en emotie, vooral voor Vronie, had ik wel weer zin in een lekker fris ritje. Een en al genieten werd het (88 km). Het was mooi!

JdR Cycling topklasse

Ook ter afleiding van alle hectiek rond het overlijden van haar vader was Vronie gisteravond mee om een vorkje te prikken met Andre Collavino en Wim Bédorf van JdR Cycling, een van mijn drie hoofdsponsors. Het etentje in The Village Lounge (Voorburg) was lekker en gezellig. Andre en Wim onthulden dat zij 2500 euro sponsorgeld hebben vergaard. Dat vind ik nou top! Dat is klasse, topklasse!

Slechte berichten

Gisteren bij mijn zusje in het ziekenhuis op bezoek geweest. Je kon zien dat het een zware operatie was geweest. Het herstel zal echt wel de nodige tijd vergen, denk ik. Zelf was ze erg opgewekt.
Vanochtend was ik om half tien vertrokken voor een ritje (95 km) naar Zandvoort v.v. Het was heerlijk helder fris zonnig winterweer. De thermometer wees - 3,5 C.
Om 10.50 uur belde Ilse, dochter van Vronie, dat Vronie's vader zojuist was overleden. Hij is net geen 89 geworden. Vronie hoorde van zijn overlijden in de auto, op weg naar haar vader.

Goede berichten

Vandaag vrij genomen om o.a. een lekker ritje te maken. Het was immers heerlijk fris koud en windstil weer. De tocht ging van Voorburg door de duinen naar Zandvoor en terug via Wassenaar, Voorschoten, langs de Vliet naar huis. Bij elkaar 95 km in de hoge D1.
Vandaag ook is mijn zusje geopereerd. Zoon Dylan belde en kon vertellen dat de 2,5 uur durende operatie heel goed was verlopen. Gelukkig.

Vers van de pers

Dezer dagen is weer een kakelverse nieuwe editie van de JdR Cycling Nieuwsbrief verschenen. In deze uitgave, van december, opnieuw volop aandacht voor mijn Alpe d'HuZes avontuur. Mis ook de bijdragen van John van Herwerden en Guido Vroemen niet. De Nieuwsbrief is te bekijken door hier te klikken of via de site www.jdrcycling.com. En vergeet niet via deze site gauw even een voordelige reis te boeken naar het zonnige fietsparadijs Mallorca.

Pijn

Aan de valpartij van gisteren heb ik toch een vervelende blessure overgehouden: Mijn schouder is ontwricht en doet zó zeer dat ik er 's nachts slecht van slaap. Voorlopig kan ik de krachttraining in de zaal wel vergeten.
Desondanks een lekker ritje met Bart en Hans gemaakt: Van Voorburg naar Benthuizen, via Zoetermeer, Pijnacker, naar Delft, Schipluiden, doorsteken naar de kust en via de duinen weer terug. Bij elkaar 80 km. Van mijn schouder ondervond ik weinig last, maar die begon bij thuiskomst wel weer behoorlijk op te spelen.
De bil van Bart werkt ook nog steeds niet goed mee. Bij elke trap voelt Bart de pijn. Het meest vervelende is dat er geen enkele vorm van herstel is waar te nemen. Het idee om een tijdje te stoppen met fietsen, om zo de bil wat rust te gunnen, lijkt niet meer zo ver weg!

Gevallen

Zoals vaker, combineren we een bezoek aan Vronie's ernstig zieke vader, met een fietstochtje op de Veluwe. Vanaf Dieren namen we de Veluwezoomroute. Mooi maar in dit jaargetijde gevaarlijk door al het natte bladafval. Twee keer de Posbank gedaan. Dat gaf een lekker gevoel, tot ik aan het einde van de rit onderuit klapte. Dat is nou al de derde keer dit najaar. Zonder al te veel schade aan fiets, lijf en leden, vervolgens toch maar de 75 km rond gemaakt.

Alles is Liefde

De dag vóór zijn verjaardag, van Sinterklaas bedoel ik, leek ons wel een avondje om naar de film "Alles is liefde" te gaan. En hoewel ik er normaal aan voorbij zou gaan en het met fietsen al helemaal niets van doen heeft, wil ik het hier toch even kwijt: "Alles is liefde", dat is Nederland op z'n allerleukst! Gaat het zien!
Alles is liefde! Onder ditzelfde motto noem ik dat morgen de bestraling van mijn zusje begint. Alles is liefde, maar alles is niet altijd even leuk!

In vliegende vaart weer terug

Het zag er vanochtend nog goed uit. Dus ondanks het feit dat ik gisteren misselijk van de drank mijn bed inrolde, togen Bart en ik stipt negen uur op pad. Via Delft, Schipluiden, Maassluis naar de, zoals Bart zegt, Col de la Migraine bij de Maeslantkering aan de Nieuwe Waterweg. Vanaf dat moment begon het te plenzen en steeds harder te waaien. Met een zuid-wester stormwind zeilden we in vliegende vaart door de duinen weer terug naar Den Haag. Afstand: 67 km. Duur: 2,5 uur. Conditie: helemaal zeiknat en koud. Maar hoe slechter de omstandigheden zijn, des te triomfantelijker sta ik na afloop onder de douche.

Geen lange opera van Wagner

Ons eetclubje houdt het al meer dan 25 jaar vol. Het is een stabiel gezelschap, althans wat de mannen betreft. De samenstelling van het vrouwelijk deel wil in de loop der jaren nog wel eens wisselen.
Het halfjaarlijks etentje, waaraan altijd een verrassende aktiviteit wordt gekoppeld, zou gisteren met een pittig mountainbike-ritje in het teken staan van Alpe d'HuZes. Omdat Pim begon te dreigen met een lange opera van Wagner, voor de keer dat hij aan de beurt zou zijn, heeft Leo zijn plan laten varen. Het fietsen werd niet volledig genegeerd, want Vronie werd met een heus Marmotje (hoewel..) nog even in het zonnetje gezet vanwege het op 57-jarige leeftijd volledig uitrijden van La Marmotte.