Zóveel indrukken, zóveel topervaringen, zóveel sfeer, warmte en enthousiasme, daar zijn geen woorden voor. Dus begin ik er ook niet aan een verslag te maken van wat een fantastische Alpe d'HuZes week is geworden met als hoogtepunt, hoe kan het anders, de grote dag der beklimmingen op 5 juni. Dus verwijs ik naar het foto-verslag dat je bereikt door hier te klikken.Toch wil ik proberen in enkele afleveringen 'iets' over te brengen van onze belevenissen.
Om te beginnen wil ik mijn dank overbrengen. Duizend maal dank aan André, Bart, Wim en Vronie. Zij hebben er op 5 juni met z'n vieren als één team voor gezorgd dat ik heel de dag ben doorgekomen. André heeft 4,5 keer met me mee geklommen, zijn achterwiel afgestaan toen ik lek reed, proviand en extra kleding naar boven gefietst en mij onderweg gecoached ("niet te hard Eric ... één tempo aanhouden ... ga door, gaat goed zo"). Bart (mental coach) is de hele dag aan de voet van de berg gebleven om te zorgen voor nieuw proviand, voor droge kleding, voor vulling van de bidons en voor opbeurende teksten. Wim zorgde voor overall assistentie en is een paar keer heen en weer met de auto gereden. Vronie is een klim meegefietst en was verder in algemene zin mijn steun en toeverlaat. En daarnaast werden wij als renners bij start en finish en overal langs de weg elke keer weer opnieuw hartstochtelijk toegejuicht door vrolijk uitgedoste super-enthousiaste toeschouwers, de hele dag door.
