Kapitein en door nog een stuk of wat onbekende bewonderaars, dan word je overvallen door een wel zeer groot en glorieus gevoel van welbehagen. Dan raak je van verrukking compleet buiten jezelf. Dan wordt je ook van binnen dus echt wel heel erg blij. Dat stralende, triomfantelijke gevoel, dat helemaal in de wolken zijn, dat heb ik nog een paar dagen vast kunnen houden, gelukkig. Inmiddels ben ik weer geland, met beide benen op de grond, ook gelukkig!Dezelfde avond hebben we het overwinningsmaal genoten en met veel drank overgoten in ons favoriete pizza-restaurant. Heerlijk. Dezelfde nacht vertrokken André en Wim weer naar Nederland. Helaas. De laatste dag, vrijdag, terwijl Vronie en Bart nog een paar colletjes verschalkten, werd ik onverwachts door Jan Willem van de AD op een telefonisch interview getracteerd. Het werd een leuk gesprek, uitmondend in een aansprekend artikel in de zaterdag-krant - Haagse editie.
De rest van de dag stond in het teken van de grande barbecue en het afsluitende, grandioze dansfeest. Stel het je voor: honderden mannen en vrouwen, maandenlang op een houtje gebeten, gebonden aan ultra-strenge trainingsschema's en sportdiëten, het ultieme doel gehaald, niks hoeft meer, alles mag, die meute, die massa, overspoeld door drank en ophitsende rockmuziek, die komt tot een onvermijdelijke, geweldige ontlading, die gaat natuurlijk, dat kan toch niet anders, volledig en integraal uit haar dak!
Kortom, het was die laatste avond best gezellig daar in die Grote Tent op de camping.
De volgende ochtend, op zaterdag, reden we net zoals we waren gekomen weer terug naar huis.
Bij het inrijden van de straat ("Nee, hè..") had ik het al gezien, de hele voortuin vol met om je te schamen zoveel ballonnen en slingers en vlaggen, alles in de kleur oranje. Met bloemen, nog meer bloemen, sms-jes, e-mails, telefoontjes en op zondag een spontaan te mijner ere inderhaast georganiseerd burenstraatfeest werd onze Alpe-d'HuZes-super-feest-week op sublieme wijze afgesloten.
